در دهه‌های اخیر، با افزایش آگاهی از خطرات زلزله، فرسودگی سازه‌های قدیمی و نیاز به ارتقای عملکرد سازه‌ها، مقاوم سازی ساختمان به یکی از اولویت‌های مهندسی عمران تبدیل شده است. یکی از نوآورانه‌ترین روش‌ها، استفاده از کامپوزیت‌های پلیمری تقویت‌شده با الیاف (FRP) است. FRP چیست؟ FRP از دو بخش اصلی تشکیل شده: الیاف مقاوم (کربن، شیشه، آرامید، بازالت) ماتریس پلیمری (معمولاً رزین اپوکسی) این ترکیب، ماده‌ای با نسبت مقاومت به وزن فوق‌العاده بالا ایجاد می‌کند که حتی از فولاد هم بهتر عمل می‌کند (در کشش). چرا FRP در مقاوم سازی محبوب شده؟ ویژگی توضیح مقاومت کششی بالا تا 4000 مگاپاسکال (فولاد: ~500 مگاپاسکال) وزن بسیار کم 1/5 وزن فولاد مقاوم در برابر خوردگی ایده‌آل برای مناطق ساحلی یا صنعتی نصب سریع بدون نیاز به جوشکاری یا تجهیزات سنگین انعطاف‌پذیری هندسی قابل استفاده روی سطوح منحنی، شکسته یا پیچیده کاربردهای اصلی FRP در مقاوم سازی عضو سازه‌ای هدف مقاوم سازی روش FRP تیرهای بتنی افزایش ظرفیت خمشی و برشی چسباندن ورق CFRP در زیر تیر یا نوارهای U شکل ستون‌های بتنی افزایش ظرفیت محوری و شکل...
در مهندسی سازه، مهار دیوارهای غیرسازه‌ای (دیوارهای جداکننده، نما و پرکننده) یکی از چالش‌های اصلی در برابر زلزله است. روش سنتی وال پست (کلاف‌های قائم و افقی فولادی یا بتنی) سال‌هاست که در آیین‌نامه‌های ایران (مبحث هشتم مقررات ملی ساختمان و استاندارد ۲۸۰۰) الزامی شده است. اما در دهه اخیر، سیستم نوین وال مش (Walmesh) به عنوان جایگزینی کارآمد، ایمن و اقتصادی معرفی شده است. این سیستم بر پایه مش‌های پلیمری یا کامپوزیتی تقویت‌شده با الیاف شیشه، کربن یا بازالت عمل می‌کند و با چسباندن به دیوار، یک لایه یکپارچه و انعطاف‌پذیر ایجاد می‌کند. در این مقاله ۱۲۰۰ کلمه‌ای، به صورت تخصصی به دلایل برتری وال مش نسبت به وال‌پست از جنبه‌های فنی، اجرایی، اقتصادی، ایمنی و زیست‌محیطی می‌پردازیم. ۱. مشکلات اساسی وال پست در عمل وال‌پست شامل کلاف‌های قائم (در دو طرف دیوار) و افقی (در بالا و پایین) است که با میلگرد و بتن اجرا می‌شود. این سیستم اگرچه در تئوری مناسب است، اما در اجرا با مشکلات متعددی روبروست: الف) ترک‌خوردگی و جدا شدن دیوار از کلاف بتن کلاف و مصالح بنایی (آجر، بلوک سفالی یا AAC) ضریب انبسا...