در مهندسی سازه، مهار دیوارهای غیرسازه‌ای (دیوارهای جداکننده، نما و پرکننده) یکی از چالش‌های اصلی در برابر زلزله است. روش سنتی وال پست (کلاف‌های قائم و افقی فولادی یا بتنی) سال‌هاست که در آیین‌نامه‌های ایران (مبحث هشتم مقررات ملی ساختمان و استاندارد ۲۸۰۰) الزامی شده است. اما در دهه اخیر، سیستم نوین وال مش (Walmesh) به عنوان جایگزینی کارآمد، ایمن و اقتصادی معرفی شده است. این سیستم بر پایه مش‌های پلیمری یا کامپوزیتی تقویت‌شده با الیاف شیشه، کربن یا بازالت عمل می‌کند و با چسباندن به دیوار، یک لایه یکپارچه و انعطاف‌پذیر ایجاد می‌کند. در این مقاله ۱۲۰۰ کلمه‌ای، به صورت تخصصی به دلایل برتری وال مش نسبت به وال‌پست از جنبه‌های فنی، اجرایی، اقتصادی، ایمنی و زیست‌محیطی می‌پردازیم. ۱. مشکلات اساسی وال پست در عمل وال‌پست شامل کلاف‌های قائم (در دو طرف دیوار) و افقی (در بالا و پایین) است که با میلگرد و بتن اجرا می‌شود. این سیستم اگرچه در تئوری مناسب است، اما در اجرا با مشکلات متعددی روبروست: الف) ترک‌خوردگی و جدا شدن دیوار از کلاف بتن کلاف و مصالح بنایی (آجر، بلوک سفالی یا AAC) ضریب انبسا...